Gül kurusu akşamların ardından batarken gün,
O simsiyah hasretlerin geceye düşer rengi,
Başlar garip gönüllerde yürek yakıcı hüzün,
Ne gülmeye sebep kalır ne hayatın ahengi.
Mazinin mahzenlerinde yıllanan hatıralar,
O nemli kokularını sindirir gecelere,
Her gece yeniden kanar kabuk tutmuş yaralar,
Hicranın ince sızısı yerleşir yüreklere.
Ne tanır uykuyu gözler ne kapanır kirpikler,
Yattığın yer hasret koynu başın matem üstünde,
Her gece karşındadırgeçip giden o günler,
Her gün şafağı beklersin hüzün nöbetlerinde.
Kayıt Tarihi : 9.10.2025 21:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!