Orada, yolun sonundaydın
Rüzgârlar esti, kum taneleri vurdu göz bebeklerime
Tam karşımdaydın. Sessizdin, berraktın
Fakat uzaktın, çok uzak, dokunamadım.
Elimde yine kurumuş güller
Haykırmak istedim, tükenmişti sözler
Haykıramadım.
Susmak istedim, yutmak içimdekileri, yutkunamadım.
Karanlıktı yol, kaçmak istedim
Tuttu bir el, kalakaldım
Ve ağladım, sadece ağladım
Ben ağladıkça yeşerdi kuruyan güller
Ağladım
Acıyı, ağladıkça anladım
Ağladım
Ben kurudukça yeşerdi kanadım
Ağladım
Ağladıkça kanadım, kanadıkça ağladım
Damladı kan, kurudu güller
Ağladım, gözyaşlarımla ıslattım,
Yeşermediler..
Kayıt Tarihi : 26.2.2021 02:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Gözel 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/26/gul-kurusu-34.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!