Gül Kurusu Şiiri - Soner Kamil Kocaman

Çözüldü yumruğum takatsız
Koyuluverdi avuçlarım
Parmaklarımın arasından bir gül kurusu
Ankara'nın taş kaldırımlarında
Yere yığılıverdi boylu boyunca
Oysa...
Orası mıydı o gülün yeri
Kokunla büyütmeyecekmiydin koynunda
O da ayrı bir muamma
Gülün ardından bir damla gözyaşı
Süzüldü tenimi delercesine
Düştü yere
Sağanak yağmurların hevesiyle
Bekledim,
Belki gülüme hayat verir diye
Canlanmadı
Tekrar ayağa kalkmadı
Fayda etmedi sana akıttığım sevdam
Tuttu kolumdan beni de çekti
Taş kesilen bedenim
Teslim oldu bir gül kurusuna
Aciz ve çaresiz
Yığıldı Ankara kaldırımlarında