Gül Kokuyordu Anılar Şiiri - İsmet Zeren

Delilikti
Kerpiçten evler yapmak
Saman ve toprak
Suyu kıskanıyordu beklemekten
Ben yorgundum mutluluktan
Mesuttum yıllar sonra
Ve ilk defa gülüyordum hayata
Acılarım dinmişti
Ve içimdeki yangını
Küllendirmişti hayat
Oysa yarın hala belirsizdi
Ve hala gül kokuyordu anılar
Ama ben kerpiçten evler yapıyordum
Deliler gibi
Hiç yorulmadan
Saman ve toprak
Yorgun düşüyordu
Hırpalanıp ellerimde
Hırsım suyuna karışmıştı çamurun
Kerpiç keserken
Ve yoğrulup katılaşıyordu yüreğimde
Yorgundum mutluluktan
Kerpiçten evler yapıyordum
Ve gülüyordum hayata