Gül kokusu Şiiri - Ahmet Özcankaya

Bahara eren güller.
Güllere aşık bülbüller.
Gerçek gülü görenler,
O gülün etrafında dönerler.

Sular hep aşağıya akmakta
Olaylar çığırından çıkmakta
Asır efendisini beklemekte
Gül devrinde olmazlar olmakta.

Tek başına çıktı Mekke-i Mükerreme’den
Tarih söz eder,on üç yıllık maziden
Gül ve nur fışkırır konduğu yerden
Haber verir Eyyubil-Ensari O’nun geldiğinden

Topluluk parmaklardan akan suya doymakta
Dertliler parmaklarından şifa bulmakta
Kuru direk ayrılığından feryatlar salmakta
Gül kokusunu alanlar O’na bağlanmakta

Hakka yürüyen erler
Baharı soluklayan gönüller
Bahadırlar hep O güle yönelirler
Gülün kokusunu ah alabilseler.

Ah şu hakkı göremeyenler,
Bahara erseler nasıl sevinirler.
Hakkı kaldırmanın zamanını bir bilseler;
Her şeylerini ortaya döküverirler.

Bizleri gülün peşinden koşanlardan eyle
Ey gül, esintilerine bizleri de böle
Fısıltı halinde de olsa, kulağımıza bir şeyler söyle
Ya Rab! bizleri kurtuluşa erenlerden eyle.