Gül Kokusu Şiiri - Hüseyin Çıplak

Gönlümün kelebeği,usul usul sızlıyorsun.
Neler düşlemiştik yaşama dair,
Ne acılar, ne sevinçler yaşamıştık.
Üzülenle üzüldük,türkülerle sevdalandık.

İlmek ilmek örüldük,umutlarda düşlendik.
Bir dağın yamacında kardelene dönüştük.
Yıldırmadı yaşam,direndik...
Dalga dalga yayıldı dirençlerimiz.

Terketmedi yaşama sevinci bizleri,
Gülün kokusunu her acıda bulduk.
Buldukça coştuk,acılarımız güle dönüştü.

Yılmadık mücadeleden hiç,
Bedenler bitkin düşse de,
Gözlerimizdeki fer sönmedi hiç.

Bir nefer gibi yaşadık!
Bir nefer,hayatın içinden,
Bir nefer,hayata karşı duran,
Bir nefer,yaşam dolusu,
Hayatın ta kendisi!