Gül kokusu Şiiri - Yusuf Işık 3

GÜL KOKUSU

miskinliklerimden silkinip
bağın,bostanın,hanenin
hasılı
gülüşünün değdiği her yerde
gül açmaya durdum
ki bahar darılmasın bana
avuçlarımda biriktirdiğim
tuzlu gözyaşların yetti de artı
sabahlara ulaşmasına
kızardılar günler boyu
bir utancı örter gibi
saklandılar taç yapraklarına
kıskanılası bir kabarcık gibi
al göğsünü açtım
patlattım kokumu
kahkahalardan kurtulan
yarım sevinç gibi
erte kalan özlem gibi
zor geçitlerden semaya kavuşan
çığlıklar gibi
tuzumun kuruluğu gözyaşından
çığım
ayak basmadığın gültenimde
gecem
çokça büyüttüğümüz
günlerden kalmaysa
bırak da
gövdem
yokluğunun sürgününe dursun
ki
toprağım
ki sevdam
yarınlara semaha dursun..21.04.2013