Gül Kokusu Şiiri - Mustafa Göktekin

GÜL KOKUSU

Dağlar secdeye geldi, göllerde suya hasret…
Gözyaşımız kurudu, gelmedi daha nusret!
Yürekler boz kır oldu, dostluk ve sevgi kesret!
Sensiz karardı âlem, gözümde söndü hülya!

Asırlardır yokluğun yüreğime oturdu.
Zaman bizi terk etti, sensizlik nöbet durdu.
Sensiz dikilen güller açamadan kurudu.
İhlâsımız kalmadı, aldı götürdü riya!

Bin dört yüz yıl önceydi, derya gibiydi çöller.
Her yerde bir koku ki, çölü kapladı güller.
Bütün âlem neşeyle, ötüşürken bülbüller.
Bir sabah geliverdin, nura boyandı dünya!

Gül kokusu her yerde, yüzler gül rengi inan.
Bilinmez bir huzur var yüreklerde heyecan.
Kisra mateme düşmüş duruverince zaman.
O sabah teşrifinle, gerçeğe döndü rüya!