Gül Kokunda Rüzgar Esti Şiiri - Sadık Softa

Ben esaret çemberine girdim seni göreli.
Kayboldu gönül huzurum, seni sevdim seveli.
Çok duygular kurban ettim, bu yel senden eseli;
Gül kokunda rüzgar esti, getirdi seni bana;
Ben bana sığmıyorum ya, artık sığmam cihana.

Erişilmez bir deryada, sevgimin zirvesisin.
Kollarımda dermanım yok, sen gönül gölgesisin.
Yakamozlar şavkın sarmış, bir derya busesisin;
Gül kokunda fırtınalar, sürükler seni bana;
Ben bana sığmıyorum ya, artık sığmam cihana.

Nice mavi türkülerle, umuda uzanmışım.
Dert yasiri oldum artık, umut ile yanmışım.
Bir gelincik taşındayım, bir katrecik kanmışım;
Gül kokunda kokun gelir, sürükler seni bana;
Ben bana sığmıyorum ya, artık sığmam cihana.

Erisem de taş misali, gam ne, yükünü çeksem?
İpini çeker misin, bu boynum dara çeksem?
Yadi veren çiçeğinde, gönlüne sevda eksem;
Gül kokunda gülücükler, sürükler seni bana;
Ben bana sığmıyorum ya, artık sığmam cihana.

Cümle hayatın yükünü, taşırım gram gram.
Tüm gönlümle olmuşum, senin sevdan ile ram.
Temsil eder bu gönülü, ispatı gerçek sevdam;
Gül kokunda sevda yeli, sürükler seni bana;
Ben bana sığmıyorum ya, artık sığmam cihana.

Kapanır bak o zaman, ayrılıktan yaramız.
Kurumuş dudaklarım, çatlamış yol sevdamız.
Gözlerime fer ol artık, kapansın bu davamız;
Gül kokunda sevda kokar, sürükler seni bana;
Ben bana sığmıyorum ya, artık sığmam cihana.

Çankırı-25.04.2004