Yaşlı bir kadın yatakta
Gözleri soluk yapraklar gibi
Aynaya yansıyan hüzün gece boyu
Ölüm kapıda
Pencereden hayat dolmuyor odaya
Çocuk sesleriyle,kuş sesleriyle
Bir fırtınayı atlatma kaygısı var içerde
Kerpiç evin duvarlarında sessizlik...
Yetim kalacak gibi eşyalarda bir telaş var
Bir mendilde saklanır inciler
Düğümlenirken bohçası bir ömrün
Çözülürken geminin ipleri
Kerpiç evde kederli koca
Eski gülerin nehri akar yanaklardan süzülüp
Döner-döner boynu bükük bir çift göz
Dertler açar duvarlara
Kim demiş duvarların dili yok…
Kalbim ağlar,duvarlar ağlar
Büyürken mezarda bir selvi
Bir sevgi baharından
kalır geride gül kokulu mendil…
Kayıt Tarihi : 29.7.2008 20:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!