Gül Kokulu Lokum Şiiri - Perinur Olgun

Uzaklara gidenlerin aşkında buldum kendimi..
Şehirlerarası bir kır lokantasında
Otobüs yolcuklarında “güzel kadın” oldum..
Saçlarım bu kez siyah..
İri kahve gözlerim
Hepsinin tersi bu kez
Olduklarımın ve yaşadıklarımın
Senin şiirinin kadını.

Gözlerinde yaşanmamışlıkları ve
Söyleyemedikleri..
Masaya garson yarı beline kadar
Anca doldurulmuş tavşan kanı çay getiriyor
Çaya akşamın alacakaranlığı düşmüş..
Çay akşam olmuş..

Dudaklar hep bir sonra söyleyeceklerini
Kaçırmamak için susuyor..
Eller güvensiz..
Acabalarla dolu..
Tedirgin iki kişi..
Yemek umurlarında değil..
Kadın yarınlarından ümitsiz..
Erkek bunca yıldır
Sevilmemişliğini arıyor gözlerinde kadının..
Üzerlerine ay düşmüş...
Erkek uzatıyor mendilini
“Sil” diyor “gözlerini yetmez mi hayatın boyunca ağladığın..
Karanfiller yakışır saçına..
Uzun hikayeler yazılır inciler dökülen yanaklarına..”
Uzanıp kendi siler yanaklarından dökülen yaşlarını
Çenesini tutar
“Yüzünü yıllardır hayalime çizdiğim kadın..
Gir” der “yüreğime
Kapısı yıllardır seni bekler, savunmasız teslim
Çal haydi beklemekte seni yüreğim
Geleceksin diye sırmalar işlerim gözlerine
Beni sevesin diye
Gir hadi.”.
Gözleri sorular sorar kadının
Bin bir tane sessiz..
“Güven...
Ya sonra...
Ne yaparım son olursa gözlerin de sözlerin gibi..
Yalnızlık yenerse yine beni
Dayanamam söz demiştim bu kez söz..
Sözümün önüne geçirme beni..
Bu son bir daha ölemem..”
Erkek elini uzatır kadına.
Tutamaz kadın..
İzmir’den Diyarbakır’a giden otobüsünüzün
Hareket saati gelmiştir sesi duyulur
Kalkar kadınla adam..
Masada onlardan sadece iki tane
Gül kokulu lokum kalmıştır..
Ve bir sürü yaşanmamış sözcükler...
15.11.2007
Senin şiirinin kadını.