Gül Kokulu Kadınım Şiiri - Kadir Albayrak

Buram buram gül kokan, gül yüzün de güller açan kadınım
Ben senin gölgen, ben senin karanlıkta kalmış adınım!
Adımladığın topraklar da bıraktığın kokuları,körüklediğin ateşlerin susuz kalmış dudaklarım da bıraktığı har-ları,

İki billur damlanın yanaklarımda ki çizgiler de oluşturduğu ıslaklığı aramaktayım gecelerle yarenlik ederken! ..

Karanlıklar yol alırken şafaklara dolu dizgin damarlarım da akan kan kudurmakta çıldırmakta ve kaynamak ta cehennem misali yüreğim de.

Bedenim yanardağ misali lav püskürtürken yedi düvele, hayallerimin sınırları genişlemekte üflenen bir balon gibi! ...
Gül yüzün de güller açmak ta yediveren misali
Dikenlere dolanmaktayım ve koklamak isterken yırtılmak da elim yüzüm
Bakışlarının derinliklerine kök salarken hüznün mısraları, ela rengin ihtişamı ile aydınlanmak da gök yüzü

Ve hatırlamaktayım sana ya da sen diye bildiğim hayaline verdiğim sözü!
Ben;
Ya 'SENİ İÇİM DE ÖLDÜRECEKTİM'
Ya da seni;
'ÖLENE KADAR SEVECEKTİM! ...'
Böyle demiştim! ....Söz vermiştim! ..

Tenin de gül aromasını var eden kadınım
Gözlerim de yılları harmanlayan kadınım
Hazanın altın sarısında gülizarlar lalezarlar yaratan kadınım
Can-a 'Ab-ı hayat' olan kadınım
Ben senin karanlıkta kalmış adınım! ....

Bedeninin ateşiyle erirken hayallerimin buz kütleleri, sınırsızlığın ufkun da bir güneş doğmuştu zamansız
Karanlığın hudutları parçalanmış, zamansızlığın cazibesine kapılmıştı tüm evren
Duvarda ki resminden iki damla yaş yuvarlanmıştı sabah düşen çiğ misali
Ben 'O tozlu camı sımsıcak dudaklarımla öperken! ..'

Kadehimde ki son yudumla vedalaşırken seninle vedalaşamadan ayrılışımın hüznü sigara dumanı gibi sardı çevremi

Sen şu an bir yerlerde nefes alırken kadınım,
Ben senin geceler de ve karanlıkta kalmış adınım! ..
Ben; Bir sana,
Bir de bu gecelere sevdalıyım kadınım! ...