Gül Kokulu Kadın Şiiri - Gürsel Cengiz

Sana garpta, bana şarkta
Dünyanın
Bize çocukken sunduğu
Her şeyi yiyemedik
Belki

Kesişmedi o çağlarda yollarımız
Güneşede erken merhaba diyemedik

Ama

Kör ve çıkmaz yollarda tarumarda olmadık
İstedik birbirimizi
Dalgaların kıyıya vurduğu gibi
Bırakmadık en küçük zerresini bile
Hayallerimizin

Hayatın
Dudaklarında durulurken şarabımın rengi
Ve duvarları yüreğin gibi beyaz bir odada
Bedeninde son bulan
Bedenimin ahengi

Sen ki kadınım deyip bağrıma bastığım
Senki
Özlemlerimi bir muska gibi
Boynuma astığım kadın

Kaderimize
Ve ben
Hayatın acımasızlığına umarsızca söverken
Yokluğunda
Anılarımı
Bakır bir havanda yorulmadan döverken

Yüreğime siyah kurdelalar bağlıyorum
Şu an yine aklımdasın
İçiyorum ve ağlıyorum