Gül kokusuna sarıp sevdiklerimizi
yüreğimizin derinine gömdük
saatler ayrılığı vurduğunda
kanlı bir gözyaşı gibi
damla damla döküldük.
Yaralar kapanmaz elbet
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
bir şiir sarabilir bütün yaraları bazen...zaman da ilaç olabilir...saygılar alev hanım.. yüreğinize sağlık..
Ne yazık ki sayın şair...Ama unutmamak ve unutturmamak da gerek...O eksik malzemeli inşaatları,deprem bölgesine yerleşim planları düzenleyenleri,o yapılara ruhsat verenleri...Sonra deprem altında kalanların mallarını yağmalayanları,toplanan yardımlara göz koyanları,unutmamak lazım.Bir de sırtından hırkasını çıkaran anneleri,harçlığını veren çocukları,kendi yoksulluktan kırılırken onlara ağlayan koskoca bir halkı,unutmamak lazım...Saygılar sunuyorum...
Tebrikler, güzel bir şiir.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta