Gül Kokulu Ezgiler Şiiri - Mahmut Topbaşlı

Zamanın akışında onca kış, bahar biter,
Mevsimler boyu yağan baran biter, kar biter.
Firakı derdest edip ümide aç sineni,
Yüreğini kavuran ateş söner, nâr biter.

Vuslatı düşlediğin kadim sevdalar nerde?
Bivefa cemrelerde ela gözlü yar biter.
İliğine işlesin gül kokulu ezgiler,
Kervana erişirsen gurbet-i diyar biter.

Dünya denen pazara sırtını dön ve yürü,
Rengine aldandığın bin türlü zarar biter.
Kapılma masivaya, say ’ine kement olur,
Avcıyı oyalayan oyunda şikâr biter.

Uykusuz gecelerin sabahı zor olur da,
Gündüz çıkmayan düşler, nice ah ü zar biter.
Ebedi hayat için seherleri kucakla,
Gözünü perdeleyen gaflet-i nazar biter.

Döktüğün gözyaşları derdinin dermanıdır,
Seccaden ıslandıkça türlü inkisar biter,
Sat cennet karşılığı ibadet ve ta’atı,
Işıldayan şan, şöhret, ikbal, itibar biter…

Günbeyli’yi kavuran ateş biter, nâr biter…