Gül Kokulu Bir Çocuktur Yaşam

Gül kokulu bir çocuktur yaşam. Kıyısında hüzün,mutluluk ve sevda taşır. İyinin ve kötünün ikilemini bir çırpıda zamandan süzerek kızılcık şerbeti sunar insana. Bir gülüşdür hayat.

Kim doymuştur ayağı çukurda olan zamana... İnsan hep korkarak yaşar timsah sırtı aşklarda... Arkasını bir dağ gibi saracak çelik yüreği arar. Kaybetme olasılığı güneş kadar, yakar. Düşünce vardır, kilit asılı yüreğinde... Yelkovan gibi geçmek ister bu sayfayı....bir dönüştür hayat.

Büyüdükçe küçülecektir adı konulmayan düşlerde. İnsan aç sürüngene döner,sırtına vurulan her kamburda... Yarım kalacak varmak istediği gelecek. Önce tebessüm etmeyi unutacak. Selam vermeyi,düşünmeyi ve kendini unutacak. Karmaşık gün kurusu ölümde yüzünü görünce... Adımları ikişer saymayı bırakıp, yedişer geri koşmaya başlayacak geldiği çağa. Bir kaçıştır hayat.

Her yaş güzeldir,avuntu duvarına sarılacak. Bu odadan çıkış yok, yaşayacak. Hasret şehri üzerine ağır bir koku, keşkeler başlayacak durmaz bir nehrin gölgesi gibi çağlayıp... Belki gölgesinin günah çeşmesinde yıkanarak aydınlığa çıkacak, belki dar ağacında gölgesine asılacak. Kurtuldum derken yeniden ağırlaştırılmış müebbet yaşayacak kendi avuçlarında. Bir candır hayat.

16 Kasım 08
Nilüfer