Önünden yol geçen o ev şimdi biraz kederli,
Oysa hep neşe verir, bizi mutlu ederdi.
Çeşit çeşit çiçekleri bahçesine dikerdi,
Adını gül den alan, benim güzel ananem.
Üzgünsün, yorgun bakıyor gözlerin,.
Rahmetli dedeme çıkıyor hep sözlerin
İnan bende her ânım da özlerim,
Biz bizd kaldık şimdi, benim canım ananem.
Nasıl bir sevgin var ki, hepimize yetiyor,
Bize sarılınca, dersin; evlat kokuyor.
Senin gölgen bile bu eve can katıyor.
Gülüşünde gül kokan, cennet yüzlü ananem
Bu bayram dizinde yatmaya geleyim mi,
Sen bana derdini de, ben sana diyeyim mi,
Gülmez oldu hiç yüzüm, seninle güleyim mi,
Sende benimle gül, gül kokulu ananem.
Kayıt Tarihi : 29.11.2025 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!