GÜL KOKULU (42)
Gül kokulu nazlı yarim
Bülbülce avazlı yarim
Türkü söyle de dinleyem
Bağlamalı sazlı yarim.
Gül açılır gülzar olur
Bülbül şakır hazar olur
Ulu orta salınma yar
Çok bakılır nazar olur.
Yarime gonca gül diyem
Lâle diyem sümbül diyem
Cennet bahçesi yanında
Bir ömür safa eyliyem.
Cennetinde safa sürdüm
Sevgi çilesini ördüm
Fani dünyanın içinde
Sen bir güldün; ben bin güldüm.
Serhat GÜLÜ
Kayıt Tarihi : 25.11.2009 18:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!