Gül Kokan Yârim Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Gerdanından
Yasemin, ıtır
Avucuma dökülen
Gülümsemelerinden
Gül kokladığım
Döndüm, dolandım
Şimdi pervaneyim ateşine
Bana güneşi aratmayan yârim ak içime

Sende yaşadım
Sevdamı
Heyecanı
Şiirleşen
Gülümsemelerini
Unutmam sevdiğim
Teni kekik kokan
Yüzü güleç yârim
Sen aşk dolu koca bir derya oldun
Bende bir gemi, demirlendim limanına

O sımsıcak
Dudakların
İçime akan nehirdir
Yüreğimde hasretin
Ağrı dağı
Büyüklüğünde
Ummanların ötesinde
Bir efsane okudum
Kaleminden
Soluk soluğa
Hiç gitme aklımda
Hep kal içimde, düşümde, fikrimde

Zaman süratle aksa
Aylar, yıllar geçse de
Puşusu kızıla çalan güzel yârim
Aşkımızın ateşi, alevi hiç sönmeyecek

Şu devri âlemde
Zor buldum seni
Badem gözlü
Perçemli yârim
Yudumluyorum
Aydınlığı
Yüreğime yükledim seni
Çığlıklar boğmadan beni
Bana bir daha gül yâr, umut dolu Kürdistanlı

09.04.2014
İstanbul