Bu kavşak! ….
Acılar çektiğim, ama uğursuz diyemeyeceğim bir kavşak…
Bu kavşak,
Değişik insanlar gördüğüm…
İçimde değişik duygular uyandıran bir kavşak…
Soğuk ve karanlık bir akşam iş dönüşü buzda ayağım kayıp düşmüştüm yıllar önce… Ayağım burkulmuş, acılar içinde çökmüştüm bir kenara…Yanında delikanlı oğulları olan ve insanlara yardım etmeyi kendinde bir görev kabul eden bir hanımefendi beni fark etmiş ve sormuştu…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
