Gül kırıkları Şiiri - Çetin Örnek

-düşmanınsam bilseydim !

belki
gitmek istedin..

sana gitme mi-dedim ?

giz husumeti ;
ruhu çatlayıncaya kadar
dudağında ilhâmıyla
lime lime
besleyenler
ancak
böylesi
izsiz sözsüz
ve çölünde susuz
bırakır

onulmaz
meraklara teşviğin
ıssızına terk ederdi..

-senin de haberin yok değil mi ?

kötücül bir ittifak
yüreğinde,
güneşsiz büyürken
cansuyu verdiğinden..

aşkın usu ergen ve delişmen
ruhu ;
karanlığa sabahçıdır

sen !
kalbime
darağacı infazında sallanan gül kırıkları bıraktın
ve dualara bühtandı kayıplığın

işitirsem eğer
dilinden beyhude kopmuş bir söz
arafta,
buz kessin tenimi

incecik dalına kement attığım veda'yı da tutamadım
benimleydi derin kuyulara yankı-yankı inen ve
duyulmayan çığlığım

ve bu hikâyenin sonu sensizdi
fersude ilmeğine tutunmuştu çaresi

adı

bağımsız bir meczuba öykünmeli
ve başarısı kat'i
intihar yemini...