Gül Ki Gül Açsın Şiiri - Fahri Bulut

GÜL Kİ GÜL AÇSIN
Bu kadar efkara, kalbin dayanmaz,
Kederli yüzünde, gül ki gül açsın.
Çöl olmuş gönüller, aşk için yanmaz,
Kederli özünde, gül ki gül açsın.

İçimin acısı, şiirlerimde,
Kırk yıl geçti, aşkla yanarım ben de.
Sevgi bilmez insan, boğulur kin de,
Kederli sözünde, gül ki gül açsın.

Seni üzgün görsem, yanar yüreğim,
Çatlasın düşmanlar, ağ gülüm derim.
Gül pembe yüzünü, koklar, severim,
Kederli tezinde, gül ki gül açsın.

Ağıt çözüm değil, kırk yıl ağlarım,
Ala hasret kaldım, kara bağlarım.
Hasretle, özlemle, yürek dağlarım,
Kederli tözünde, gül ki gül açsın.

KIRMIZI GÜLLER AÇSIN

Gülüşüne hasretim, hüznüm, matemim ondan,
Bir tek bir gülüşüne,vazgeçerim bu candan,
İsmin kalbimde saklı, gücenme derim Handan,
Bülbülün yası bitsin, saçlarında şakısın,
Gül ki gamzelerinde, kırmızı güller açsın...

Ayrılığın canımı, elli yıldır yakıyor,
Gözlerim gözlerinde, ondan şaşı bakıyor,
O kiraz dudaklardan, hala ballar akıyor,
Bülbülün yası bitsin, saçlarında şakısın,
Gül ki yanaklarında, kırmızı güller açsın...

Bağrımdaki yangınım, özümü de kül etti,
Akıldan fukarayım, özlemin deli etti,
Yüzüm bir dem gülmedi, yılar ah ile bitti!
Gül ki mah cemalin de, kırmızı güller açsın...

Rızazade, gülmeyi yokluğunda unuttu,
Çarçabuk gelmen için, yatıra dilek tuttu,
Her gece umudunu, düşlerinde uyuttu,
Gül ki o gözlerinde, renk renk güllerden açsın...
10 MAYIS 2015
FAHRİ BULUT RIZAZADE