Gül Kesikleri Şiiri - Özge Özgen 2

her acıda kolumu büken rüzgar
dünün incelen yarası
değil midir oysa

ben ki, bir usturayı kalbime sapladım
sonrasında avuçlarımdaki
boşluğu da kanattı dünya

üç çukur açtılar karnımdan
yüzümde gül kesikleri

ve ayak bileklerimde
külden zamanlar

baharı soğuk şehirlerin olduğu
bir iklime
döndürdüler

ah... hayat denilen ünvanlı göç

ah... yağmur öncesinde
kasıklarımdan dökülen
bu görkemli ağrı
adet sancısını boğuyor

söz içime düşüyor tanrım

içimde bir fil, bir karınca ile

sırtıma vurula vurula
ölmuyorum
ben

yaşamak
sahipsizliğin taa kendisi...