Gül Kasidesi Şiiri - Selami Yıldırım

Gülistan mı yanıyor, yoksa bahar mı gelmiş
Alev alev kızaran kan kırmızı güllermiş

Katmerleşmiş yaprağı, domur domur terlemiş
Pembe bir gülümseyiş, gül benzini sırlamış

Salınıyor gülşende, güller giyinmiş gülbin
Bilmem nasıl dayanır, gül çehreye bu kalbim

Bülbülleri mest eder, has bahçenin beyazı
Belki de bu yüzdendir, göğe çıkar avazı

Dikenler arasında güller dererken gülçin
Ey Gül Yüzlü, gülşende olabilseydim elçin

Yârdan bir selam gelse, karşı gider gülbûse
Gül tenini gülabla, gülşah olanlar yusa

Kim ki bir gül koklasa, güller açar yüzünde
Gül kokusu meşk olur, gülbeşeker sözünde

Derilir dost bağından, yâre gider güldeste
Bülbül gülden vazgeçmez, olsa altın kafeste

Kimi allar giyinir, beyazlara bürünür
Gülyağını gülcanlar, gül tenine sürünür

Mevsim bahar olunca, gönüller gülzar olur
Aşka gelir bülbüller, gülistanda zâr olur

Seyredrken gülşeni, fikrimi gül eyledim
Gülefşan koku saçtı, zikrimi gül eyledim

Bir sevdaya tutuldum, gülü seyran ederken
Korkarım mihricandan, dem-i devran ederken

Yanan gülistan değil, yanılan gözlerimmiş
Gül kadrini bilmeyen, benim kem sözlerimmiş