Yokluğunda geceler fazla demli uyuyamıyorum
Sokaklar sana çıkıyor koca şehre sığamıyorum
Kokun ansızın beni buluyor nefes alamıyorum
Evimin yollarını bulamıyor, penceremin perdesini aralayamıyorum , bir şiir gibi orada duruyorsun okuyamıyorum . Acizim giderken kalamıyorum. Saçlarına dokunduğum gecenin sabahındayım uyanamıyorum .
Yağmurda ıslandığın sulardayım ısınamıyorum .
Elimi bıraktığın bir kuşluk vaktiyim biraz daha çıksın diye sesim avaz avaz bağıramıyorum .
Kasvetli bir şehrin gölgesinde kaldım , denizler avutmuyor bedenimi .
Dizginlerini kaybedeli ruhum bir hayli yol aldı, gülüşün aklım gibi o şehrin denize çıkmayan sokakların da kaldı.
İnsan Sığınmak istediği yerden dört nala kaçarken hüznün kıyısına vurdu .
Söylesene zulmün hangi ezberinde bozuldu.
Nereye gitsem ,nerede güzel birşey görsem ,nerede kahkaha atsam ,
Yokluğuyla başbaşa kalıyordum .
İçimde ki savaşı ben kazandım .
Kazanmak hiç bu denli ızdırap ve hüzün içermemişti .
Sezen diyor ya
Hasrete teslim oldum asla gelmeyeceğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!