Gül Karası Gözlerin Şiiri - Ecir Demirkıran

GÜL KARASI GÖZLERİN
Yürüdü gün boyu ayaklarımız.

Derdimiz büyüktü yağardı gökten. Pervasız dünya sardı dört yanımızı
Ve diken topladık kandamlasından
Öylece uzandık durmadan ufka
Ne umut yükledik ne medet dünden
Bir şafak estirir saçlarımda sen Dokunan yeli içime çeksem
Hayale ram olan güneş gibisin.
Beni ısıtacak ışığı bulsam
Alıp gül karası gözlerin seçer Hapsetsem gün gelir tüm sevdaları
Bana yıkanacak ateş olursun Mahşerimsin kalpte duman karası
O vaha gözlerin gül goncasıdır.
Felek sen yıktın sarayımızı
Kırlangıç misali savurdun bizi.
Süzüldük bir anda yol kıvrımına Bükülmüş giderken çok uzaklara Sürgüne gönderdin tümden aklımı
Denizler taşırken sandalımızı Titrek dalgalar döverdi bizi
Ufukta korsansı bulutlar gezer.
Korkular Araf‟a yükselir birden.
Celladın darbesi yıkar enseden.
Kan revan dökülür bakışımızdan.
Fermanı kesilen mahkûmlar gibi.

Ayrılık seherde olur sanmıştım.
Görmedik yaşanan son günümüzü

Serzeniş adlı şiir kitabımdan

(Serencam adlı şiir kitabımdan)