Gül Kan Ağlıyor Şiiri - Doğan Balyiyen

Yorgunluk çöktü seher yelinden yüreğime
Koşup durduğum sazlıklar yalpalanıyor.
Bana bir şeyler oluyor.

2. Şahsın elleri yakıyor genzimi
Muhabbet zehir gibi
Genzime dolmuş çıkmıyor boğazımdan
Şah damarıma tutulmuş gül.

Kan akıyor durduramıyorum
Başım dönüyor durduramıyorum
Yerimde duramıyorum

Az zaman geçti kendime geldim gibi
Ayaklarımın dibinde sadece kan, siyah simsiyah
Başım hala dönüyor

Önümdeki resim çarptı hemen gözüme
her şey bunun için miydi?
O da simsiyah
Tıpkı şu yumru gibi

Öyle dediğime bakma yokum
Yokuş aşağı yuvarlaniyorum
Az sonra bir uçurum ve bum
Kendimi tanıyamıyorum