Gül-Kahve-Sarı-Sonbahar

Bir dudak mesafesi aralara bana
Gerisi sende kalsın hayatın…
Ne işime yarar ki baharın çimeni, böceği
Bir tek nisan yağmurları yağsın
Kahve tadında olsun
Okurken iklim iklim seni,
Başka birini ıslatmasın…
Ne parklarını isterim
Nede kurumuş yapraklarını son baharın
Senin olsun melankolisi
Bana bir tek sarısı kalsın
Bir düğme çöz gömleğinden
Ruhuna saplansın kara gözlerim
Bedenin, tenin sende kalsın…
Şarkılar söyle panayır yerlerinde,
Herkes bilsin, anlamasın
Ada sahillerinde gezdirsin beni
Aşiyan’da bıraksın
Pencereler aç
Yokluğunun hilkati evime
İçeri girsin güneş,
Bir daha hiç çıkmasın…
Kızıl ırmağın kenarında vazgeçtim sevdandan
Kovarlarken düşlerini, düşlerim.
Yazılan ne varsa bu aşka dair
Söylenmiş kaç kelime…
Hepsini göm mezarına geçmişin
Kırmızı bir gül vardı ya kurumuş,
Çantanın/beynimin en gizli yerinde
Çıkarmak ağır gelmezse yüreğine
Bana bir tek o kalsın...