Gül ile Teneke Şiiri - Ramazan Tekdemir

Bayır aşağı saldım kendimi
Seke seke
İki kedimiz var bizim mescitte
Gül ile Teneke

Her namaz çıkışında
Bir kaç şefkatli el için
Dönüp dururlar cemaatin etrafında
Dikkatleri toplayınca
Dalaşırlardı birbirilerine
Namaz sonrası tatlı bir gösteri izlerdik
Başrolleri Gül ile Teneke
. . . .

Bayır aşağı saldım kendimi
Seke seke
İçimde bir sızı
Sanki içim geleceği sezdi
Cehenneme yetişmeye çalışan bir araba
İkisini birden ezdi.
Yetişti ama.
İki kedimiz var-dı bizim
Gül ile Teneke.

Bir küfür gibi
Ağızlarında akan kan

Bir küfür gibi
İnsanlığa savrulan.

Yavrular kalksın diye
Başlarını yalayan anne
Çaresiz.
Ne yaptiysa yavrular uyanmadı.
İnce ince inledi anne kedi

Bir küfür gibi
İnsanlığa savrulan

Bu bir beddua idi
İnsanlığın boynuna vurulan..

Tek poşette çöpü boyladı
Gül ile Teneke
Sarmaş dolaş gittiler.
Cenaze törenini izleyenler
Teker teker gittiler.

Yahu
İnsan olamaz
Ezipte kenara atan
İnsan olamaz
Gece rahat rahat yatan.

Bu insansı mahluklar
Kıyameti öne çekmeye niyetli
Sizi çöpe atan
Ezenden daha mı merhametli?