Gül İle Sûsen Bana

Gösterip burhanı-i vahdet gül ile sûsen bana
Nevbahar eyyâmı verdi neş’eler Gülşen bana.

Ney gibi feryada dönderdim cihanın gussasın
Geldi dünyanın gamından derd-i dil ehven bana.

Ben Halilüllah- veş bir mâha ikbal eyledim
Olmadı Azer tarîk-ı aşkda rehzen bana.

Zülfikar-ı gamla azm ettim vefâ meydanına
Söyledi “ahsente ahsent” rûh pîş-i ten bana.

Hûn-ı Ferhad ile Şirin’in mezarın nakş edip
Yazdı Bihzad-i mahabbet aşkdan medfen bana.

Nusha-i derd ü belâyı şerh eder uşşaka dil
Hatt-ı gamdır safha-i âlemde müstahsen bana.

Perdeyi ref’ eyle gözden keşf olan nûr-ı cemal
Çün yakındır rûha canan Şevket’â senden bana.