Gül ile İt Şiiri - Sadık Özkan Sadıkoğlu

Gül, dikenler arasında
Hapsolmuş sanılır;
Baharlarda bir görünüp,
Sonra kaybolur diye;
İt, her mevsim tasmasız
Dolanıp durur diye
İti, gülden mutlu sanmayın.

İt, uzun dişleriyle
Sağa sola sataşır,
Ayağıyla uzanıp,
Ensesini kaşır diye;
Geceleri havlayıp,
Korkuturum sanır diye,
İti, gülden mutlu sanmayın.

Gül, sabırlı.
Gül, güzel.
İt, koşup coşar da;
Özgürüm sanır diye,
Yemek veren elleri
Tanır da yalar diye,
İti, gülden mutlu sanmayın.

Gül topraktan yer,
Yağmurdan içer,
Güzel kokusuyla
Güzeli seçer diye,
İt sofraların altından,
Yemeyi sever diye,
İti, gülden mutlu sanmayın.

Gül, sevgiliye hediye,
Sevgiliden bir methiye,
Süslenir çiğ taneleriyle.
İt kaşınır gül dalında
Toprağını eşer diye,
Gül dibine işer diye,
İti, gülden mutlu sanmayın.