Gül ile Bülbüle Dair Şiiri - İrfan Karap ...

Gül neyler
İhtirasın dikenleri içinde bir Leyla
Umulur ki bülbül aşinadır
Bir çileyi berduş halinden tevekkül eyler

Payitahtından zuhur eden lahikalarıyla levh-i mahfuzdan
Binbir diyarın yolculuklarından görünür izler
Kısa bir yaşamın ihtişamından anlamaz
Gül bülbüle naz eyler
Bülbül girizgâhındayken aşkın
Ebedi mısralar söyler

Ya bu divanın haşmetinden haberdar kullar
Tüm neşeleriyle güle ihtimam eder
Ki bülbül perişan
Ki bülbül esiri olmuştur küçücük gövdesiyle
Öter dalından canhıraş şarkılarla
Dikene mahkumsa kan ne desin ki ağlamaktır hüneri
Hayransa bütün alem ki o da güle hayransa
Rabbinden ona kavuşmaktan başka ne diler

Bir sükunun kıvrımlarında depreşen haleler gibi
Hayalden öte cümlelerde yiten habbeler gibi
Hüznü yuvarlayan gözlerde teşbih eder seller gibi
Meyhaneler sürükleyen aşıklara sunulmuş badeler gibi
Dervişane ve masumane zikredilen bütün haller gibi
İnci mevsiminin yankısından akseden aynada dideler gibi
Günün mefkuresinden manaya dağılmış ukdeli diller gibi

Gül neylesin
Zavallı aşık kırmızı lekelere bulanmış mesut tebessümde
Gayet lütufkâr nazarlarla dalından serenat eder
Ya gazel olmuş öyle aruz öyle sanatlı imgelerle biat eder

Gel ki Mecnun havandan teneffüs eden bunca bülbüle önder
Gel ki canan gülün renginden alıp ruhundan bihaber olmasın
Üstelik besbelli tükenmiş aşığın kollarında çırpınırken
Hazan yaklaşınca eceli görünen gülün rengi solmasın
Unutma zaman bütün hikâyeleri bir çırpıda siler

Bir saba makamında dağılır cümlemizin ruhuna
Kimi dinler rüzgârını
Kimi anlar efkârını
Kimi göremez ârını

Bil ki hüsnünde yârin cennet makamı vardır
Aşkın kıvrılışındaki mesel manaya gebe

Bülbülün nağmeleri mekana ağıt

Bülbülün sesi farzet ki rüya

Ola ki feveranı dünyası kadardır

Kasım 2009