Gül İle Bülbül Şiiri - seyhan YILMAZ

Birgün
gördüler birbirlerini
g ü l ile b ü l b ü l
ışıktan daha hızlı,
güneşten daha sıcak bir sevdayla
tutuldular birbirlerine
gül ile bülbül,
ne olmuş yani demeyin sakın,
öyle bir sevda ki
karanın en karası,
ne varki altın bir kafesteydi bülbül,
dışardaki bahçededeydi gül,
ne uçabildi gülün yanına bülbül,
ne bülbülün yanına gidebildi ayaklanıp gül,
bülbül uçmak için özgürce güle,
vurdu kendini altın kafesin parmaklıklarına,
ölene kadar denedi
kaçarım diye çırpınmaya,
ölünce bülbül
gömdüler onu dağların yamaçlarına
karlı dağların rüzgarındaydı mezarı,
mezarı başında
açtı en güzel kırmızı gül,
sevdaları efsane oldu, dolaştı dilden dile
o gunden beridir ki,
bülbüller en güzel sevda türkülerini
söyler güllere
o günden beridir ki
tüm bülbüller sevdalıdır güllere