Ben bülbül oldum gül bahçesinde
Güle bülbül gerekti etrafında döne
Gül anlamaz bülbülün ahvalinden
O her daim güvenir kokusuna rengine
Her sabah güneş vurunca üstüne
Süzülüp mis yayar nispet eder bülbüle
Düşünmez gelecek son baharı ,kışı
Baki sanar kendini küçümser bülbülün aşkını
Eyvah eder ilk yaprak dökümünde
Sağa sola bakınır ki bülbül nerde
Medet umar küçümsediği aşk’tan
Hala anlamaz, iyi ya da kötü her şey haktan
Düşer kar taneleri lapa lapa üstüne
Misi kalmamış , solmuştur rengide
Aklında yazdan kalma hayalleri
Kulağında çınlar şimdi bülbülün sesi
Yaz gelir tomurcuk filizlenir gül de
Dört gözle bekler bülbülü nerde
Aynı bülbül gelmez artık yanına
Gül her yıl uğrar işte böyle hüsrana
Değerini bilmeli sahipken sevginin
Kaybedilecekse ne anlamı kalır sevmenin
Bir bedeli olacak elbet kötülüğün ihanetin
İş işten geçince manası yoktur özür dilemenin…
02.07.2017 BaRuT
Kayıt Tarihi : 21.9.2017 00:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevdada ki vefasızlığa güzel bir benzetmeydi şiiriniz Barut bey
Tebrik ve saygımla
Yorumunuz için çok teşekkür ederim Yasemin hanım ...Saygılarımla ...
TÜM YORUMLAR (3)