Gül ile Ay Şiiri - Sinan Bayram

Gecede bir ay, gökte naz eder,
Bahçede bir gül, sevda söz eder.
Ay ışığında solgun bir düş var,
Gül goncasında bin gizli bahar.

Ay parlar da gül ona gül verir,
Rüzgâr eser, aşk ile dil verir.
Ayla gülün yazgısı aynıdır,
Biri gecedir, biri seherdir.

Ay uzakta, gül yanı başımda,
İkisi de aşk kokar her taşta.
Bir bakışı gül, bir sesi ay’dır,
Kalbimdeki sevda hep onlardır.

Bir sabah gül soldu ansızın,
Ay da saklandı kara yıldızın.
Bir vedayla çöktü bahçeme haz,
Kaldım yalnız, yandı içimde yaz.

Gül düşerken toprağa sessizce,
Ay döküldü gözyaşı gibi ince.
Ayrılık bir hançer gibi saplı,
Ne gül soldu, ne ay kaldı parlak.

Sen gidince gül de gülemedi,
Ay da artık geceyi sevmedi.
Her şey sende başlar, sende biter,
Ayrılıkta en çok gönül tüter.

Sinan Bayram