Gül İdim Kül Ettin

Harladı küllerim od’una yandım
Her söze inandım her söze kandım
Doğrudur ben seni hep benim sandım
Gül idim kül ettin zalim sevgili

Sanırsın dünyada yoktur bir eşi
Gece ay kıskanır gündüz güneşi
Sönmüyor yürekte korlu ateşi
Gül idim kül ettin zalim sevgili

İnandım söylenen türlü yalana
Süslü cümlelerden arda kalana
Aldandım beni bu derde salana
Gül idim kül oldum zalim sevgili

Kapanmaz yaram var her dem kanıyor
Bilmeyen ardında mecnun sanıyor
Sönmeyen alev bu içten yanıyor
Gül idim kül etin zalim sevgili

…türkmenkızı…