GÜL İÇİN…
Kurtar işlerimi şerden, hayırlara kalbeyle, (*)
Kıtmir olam kapında, beni böyle kelbeyle…
Bir ömür boyu havlasam, imandan mahrumlara,
Titrese kalbim havfından, benzesem kumrulara…
Bülbül’ün bahçesinde, gübre olsam gül için,
Ve hep toprak kalsam, yamaçlarda gül için…
Birgün çekip gideyim, kaybolayım ansızın,
Tabutumda güllerle, tutayım yolunu sonsuzun…
(*) : çevir, döndür.
Kayıt Tarihi : 15.1.2007 11:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Molla Cami'nin dediği gibi derim; 'Ya Resullullah! Ashab-ı Kehfin köpeği (Kıtmir) onlardan ayrılmadığı için onlarla beraber cennete girecek. Ben de Senin ashabının köpeğiyim. Kıtmir cennete gitsin ben cehenneme gireyim, reva mı Ya Resullullah? '
![Bayram Özbek](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/15/gul-icin-3.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)