Gül-i Reha Şiiri - Bilal Yavuz

Ey Gül-i Reha
Dudaklarımızda biriken tuz
Sana olan susayışımızdandır
K/âğıt k/âğıt beklerken seni
Savrulduk rüzgârınla bir o yana
Bir bu yana

Ey derde deva
Hasretinden çok mendil eskittik
Çok defa elbiselerimiz ıslandı
Ayrılık durağında köşelere oturduk
Seni öyle bekleyenimiz vardı ki
Onun içindekini bir Allah bilir
Birde O

Ey gönle şifa
Ruhumuzdan kan damlıyor
Annelerimiz feryat ediyor
Gözlerimizde katre katre yaş
Çocuklarımız oynayışta
Bir tanka üçtaş

Ey ışık kandili
Allahın verdiği ışıkla
Aydınlattın bizleri
Ve aydınlatışın
Aydınlıklara bedel
Yıldızlar sende parladı
Ashabın gibi yıldızlar
Sevdalın gibi

Ey aşkın yağmuru
Aşkınla yağ üzerimize
Acıyla çizilmiş saksılarımızda
Merhamet çiçeklerimiz açsın
Belki biraz alırlar kokundan
Belki biraz şefkatinden
Belki ve biraz

Ey hakikat nuru
Ayın on dördü gibi alnın
Hayır! Aydan daha parlak
Sevgin güneşten daha sıcak
Miraçta ümmetim ümmetim
Deyişini hâtırladıkça
Sözler kifayetsiz
Derin bir Ahhh…

Ey rahmet güneşi
Gel desek doğ günlerimize
Biliriz tesirli değil fakat
Aşk sarınca ateşten gömleklerle
Bazen çok şey istiyoruz
Amma Allah biliyor ya
Seni cândan seviyoruz
Cândan çok seviyoruz

Ey Allah’ın Nebisi
Seni ruhumuzla selamlarız
Dünyada sensiz batar
Ahirette senle doğarız
Allah’a koşarız