Gül-i Rana Gökhan Şiiri - Gökhan Yaşar

Kapı çaldı,
Gelen, geçmişimdi!

İçeri buyur ettim soğukkanlılıkla,
Otur, dedim usulca…

Oturdu,
Bir zamanlar ona ait olan koltuğa!

Dedim:
Çok değişmişsin, tanıyamadım seni!

Sustu!
Eğdi başını, serdi yere bakışlarını…
Suskunluğu, ölüm kadar soğuktu!

Dedim:
Çay mı istersin, yoksa kahve mi?

Titredi sesi, çay derken…

Uzattım hemen gümüş bir tepside, o bir bardak çayı…
Kaldırdı başını, sanki çaresizdi!
Ama o elleri hala sıcacıktı!

Uzun uzun baktı, için için süzdü tepeden tırnağa…

Dedi:
Bak, değişmedim!
Hala aynıyım ben!
Hala o yaramaz çocuk kalbim!

Gözleri!
Ah o gözleri!
Gözleri ellerimdeydi,
Belli ki tutmak isteyecekti…

Korktum!
Çekildim geri!
Sakladım ellerimi!

Sustu!
Yutkundu/m!

Dedim:
Değişmişsin!
Çok değişmişsin!
Deyiverdim yeniden…

Usulca, çayını sehpaya koydu.

Dedi:
Bak!
İyi bak gözlerime!
Gerçekten değişmiş miyim, sence?

Dedim:
Bak! Sen bak yüreğime!
Çok değişmişsin tanıyamadım, işte!

Dedi:
Ben senden hiç kopmadım!
Ama sen,
Gerçekten unutmuşsun beni!
Gerçekten beceremiyormuşsun affetmeyi!

Kalktı!
Başı önde çıkıp gitti!

Anladık ki,
Biz birbirimizde bitmiştik!

Anladım ki,
Giden çocukluğumdu!

Diyemedim!
Ne olur gitme, dönelim geriye!
Diyemedim!

Gül Başpınar

***********

Öyle bir anda çıkıp gidemedi,
Durdu kapıda döndü baktı arkasına,
Gözlerimin ta içine!
“Kal” dememi beklermişçesine…

Dedi:
Beden kadar hızlı büyümez yürek!
Anılarımız çıkmaz yüreğinden!
Ama sen,
Neden bu kadar çabuk çıktın benden!

Dedim:
Söz geçiremedim zamana,
Beni koparıverdi senden!

Sustu!
Tekrar baktı yüreğiyle
“Gitmek istemiyorum!”
Dedi gözleriyle…

Ah o gözleri!
Neler neler anlatmıştı…

Dayanamadım,
Çıkıverdi ağzımdan:
Gitme!

Baktı bana!
Önce sorguladı bakışlarıyla…

Dedi:
Biz bitmedik,
Daha yeni başlıyoruz!

Girdi içeri,
Aldı yarım bıraktığı çayını…

Dedi:
Sende değişmişsin!
Yarım bıraktığımda kızardın,
Değişmişsin, kızmadın!

Dedim:
Yarım bıraktığın sadece çay değildi,
Kızmadım, kızamadım!

Önce sustu!

Dedi:
Yeni ve yenilerle başlıyoruz!
Başlayalım mı, ne dersin?