Gül-i Muhammediye'ye hasret

Bembeyaz aklar düşmüş sakallarına
Acılar inmiş çizgi çizgi şakaklarına
Şairler seni söyler sazın telinde
Nasıl böyle harap oldun Kureyş ilinde.

Prangalar takarlar Habeşli Bilal’ime
Ebu Bekir teselli verir onun gözlerine
Kaç bahar geçti bilmem ayrılığın üzerine
Hasretim yıllardır sana, tabiiyim sözlerine.

Sensin benim derdime derman
Sensin benim gönlüme ferman
Gül-ü Muhammedim bahçeme sultan
Gel de beni bu hasretten kurtar.