Gül Hikayesi Şiiri - Ömer Faruk Karaman

Senle söz vermiştik birbirimize,
Her çileye,
Her derde
Beraber göğüs gerecektik,
Hatta bir şarkımız bile vardı,
Ne zaman dinlesek gözlerimiz dolardı,
Yeminimiz vardı,
Kimsenin etmeye cesaret edemediği,
Zaten şarkımızın adın da
‘Yeminim Var’ dı.
Dilimizde bir ufak ıslık,
Elimde elin vardı,
Senle birbirimize yakışırdık,
Sevdamız vardı seninle yaşadığımız,
Birbirinden kopmayan yüreklerimiz vardı,
Ölümüne birbirimize baktığımız,
Gözlerimiz vardı.
İpek tenin vardı,
Seni hissederdim tenimde,
Al al yanakların vardı,
Dudaklarım üzerinde,
Bir yeminimiz vardı senle,
Bir aşkımız vardı ölümüne,
Gözlerine bakınca eritirdin beni,
Masumca bakışlarla süzerdim seni.
Bir gülümsemen vardı,
Dünyalara bedeldi benim için,
Bir yüreğimiz vardı,
Her cefayı çekmeye hazırdık,
Birbirimiz için...
Saçlarında bahçeden kopardığım,
Kırmızı bir gül vardı,
Aşkımız bitmedikçe,
O kırmızı gül de solmayacaktı,
İki gül vardı aşkımızı simgeleyen,
Biri bendeydi,
Öbürü de senin yanında kaldı.
Şimdi bendeki gül solmaya başladı,
Ne demek oluyor bu,
Yoksa bitti mi bana olan aşkın,
Ellerim bağlı, yüzüm şaşkın,
Kırmızı gül solunca sevdamız biter demiştik,
Yani bitti mi şimdi
Leyla’yı Mecnun’u kıskandıran sevdamız.
Her şeye inanırım ama buna inanmam,
O gül sonbahar geldiği için soldu değil mi,
Yani
Yani senin aşkın hala sağlam değil mi,
Solmadı değil mi senin gülün,
Ben hayal görüyorum değil mi,
Yoksa çiçek bana şaka mı yapıyor,
Senin beni sevmediğini söyleyerek,
Ama bu eşek şakası,
Böyle şaka yapılır mı,
Sürüyor bana olan aşkın değil mi.
Yürümeye çıktım,
Ve işte şimdi yıkıldım,
Sana verdiğim gül yerde,
Ezilmiş,
Yaprakları dağılmış, ağlıyor,
Yani
Yani sen beni hiç mi sevmedin,
Yani yalan mıydı o masum gülüşler,
Yoksa sende mi hayaldin,
Ben hayal mı gördüm,
Hayır
Hayır olamaz sen hayal olamazsın,
Ben sana dokundum,
Ben seni kokladım,
Ben sana yandım,
Ama sen verdiğim o masum gülü,
Yerlere fırlattın.
Önce benden habersiz o gül ağladı,
Şimdi ise ben ağlıyorum senin yaptığına,
Merak ettim,
Beni kahpece kime sattığına,
Aptallık bende,
Nasıl inandım
O sahte gülüşüne,
Sahte sevişine
Ve her ne kadar hayal olsan da
Bana yaptığın kahpeliğe...