Gül Hasret ve Yangın Şiiri - Recep Ergin

Gül hasret
Gül yangın
Gül ki senin adın!
Binlerce gülü tutuşturdu aşkın.
Mim’de sancılandı yüreğim.

Gül’ün gurbetini çekenlerin üzerine,
Gül renginde doğar güneş.
Ve Gül’e hasret yazılan şiirler,
Gül suyu ile bestelenir.
Her damlada asırları ıslayıp,
Gül için yarışır kelimeler.

Gül devrinde,
Mermer taşlara işledim,
Gül’e hasretimi.
İçim acıya acıya saba makamında,
Emanet bırakıp yüreğimi,
Gül’ün devrinde unutulmuş zaferlere,
Sakladım ben adımı.
Canım Uhud’ta kanar hala,
Ruhum Gül’ün rüyasını arar.
Fetih tutkusunu,
Acemice yutkunurken kalemim,
Hicaz makamında serden geçip,
Ellerime nikahladım ömrümü.

Eşsiz bir nurun adıdır Gül bende.
Gönlümü Gül’de seyretmek ne güzel.
Adı gül olana güller olur bende,
Hak için zulme sabretmek ne güzel.
Gül’e yanmak
Gül’ü yaratana yanmakla başlar bende.
Kaderimi Gül’ün muştusuna bağlamak ne güzel.
Gül ki,
Gül gül tebessüm her yaprağı…

Ben ki
Gönül fethinde,
Gül’e kaptırdığım yüreğimi.
Susarsam,
Susuz kalmış bir iklimim ben.
Konuşursam,
Nefsimin denizinde
Bir zafer daha kaybedeceğim belki…
Ve şiirlerde
Aşkımın resmini
Eşiğine çizmeye geldim kapına.
Ey Gül!
Şefaat!
Gülüm şefaat!

18. 01. 2016

RECEP ERGİN