Gül Hasret Güle... Şiiri - Burhan Kale

Bırakıp gönlüme derdi kederi,
Sen gitsen sevdiğim ben gidemem ki...
Bu ömür denilen acı kaderi,
Sen çeksen sevdiğim ben çekemem ki...

Karanlıkla ışık gece ve gündüz,
Neresi yuvarlak bu dünya dümdüz...
Geçilir elbette değil mi bir söz,
Sen geçsen sevdiğim ben geçemem ki...

Kim gelir kim gider kervan hep dolu,
Köroğlu bir yitik her taraf Bolu,
Yürürsün gidersin sen de bu yolu,
Sen gitsen sevdiğim ben gidemem ki...

Yıldızlar durmuyor sabaha kadar,
Ne bitmez bir yolmuş menzile ne var...
Hissetmez ellerim ne yağmur ne kar,
Sen üşü sevdiğim ben üşümem ki...

Kalmamış içinde sevgiden biraz,
Ritmini kaybetmiş bozuk düzen saz,
Bilirsin her şeyi sen oku sen yaz,
Sen çizsen sevdiğim ben çizemem ki...

Gezdiğin dünyaysa gördüğün Konya,
Gözünde gönlünde hayalim var ya,
Bitecek sonu var bu hayat rüya,
Sen uyan sevdiğim ben uyanmam ki...

Bir Mecnun bir Feryat bir Kerem bile,
Ne Leyla ne Şirin ne Aslı ile,
Bahçede soluyor gül hasret güle,
Sen açsan sevdiğim ben açamam ki...