Gül Harmanı Şiiri - Hürmüz Demir Söğüt

Uçurtmalar gibi uçarsın, uçurumlar çarpar
Geceleri aniden elektirik kesilir ışıksız kalırsın
Topraklar kayıp kaçar ayaklarının altından
Anlaşılmaz, anlayamasın hiç bir şeyi
Sonu yok, başı yok, ortası yok..!
Okşar gibi tutmaya hazırlanıyorum yağmuru
Hedef belirlemiş kurşun bir kurşun gibi,
Sesten daha hızlı, nefesten daha çıplak
Anlatmalıyım, anlatılmayan acizliği sokaklarda
Yüreğimde yangın kor, sokaklarda isyan;
Cana can katma, ekmeğe katık arama zamanı
Çığlıkları, kurşunları gömme, denizdeki balığın dili..!
Kurşun atılıp, gül harmanında patladığında,
Acıyı dize dize, omuzları büktüğü gün boyu,
Gökyüzü altında sevgi yeli olup;
Durun görün deme zamanıdır.
Kurşun hiç atmadım atana sorma zamanıdır
Kurşunsuz asker diyorum, sevgisiz hayat
Savaşlardan ömrümde arta kalan,
Tek bir acının kıtayı baştan sona saran
Sırtımda buday torbası, gözlerimde çoban yıldızı
Torbamda kuflenmeye yüz tutmuş hatlar...
Uçup giden kelebek gibidir, söylenip söylenip duran
Ve anlaşılmayan denizi, çöl diye kendine çağıran
Düş bir yaşamdır, kurşun hayat söndüren
İnsan erevizyona uğrayan toprak gibi çöker
Avuçlarımdan alınanlar düşler, hayal yada rüya
Gözlerimden su düşer ayaklarımın altına
Bu dünya işleri ne karışık işler,
Ne sığar ne sığmaz bu kuyulara.
Bulaşıkları yıkayan ellerde ıslak parmaklar
Boş kuyularda aşk bazen kendini arar,
ZEhirin, acının, feryadı çığlığı buradadır
Gül harmanında kanayan bir yaradır..!
Sır vijdanı yakar, sır sırrı saklar,
Alır kendini gider çöl ortasına.
Size svgiyi anlatamam, ben hiç yaşamadımki!
Bulutlar bulutlatı üzerine alırda yine naz eder
Dağ bir duvardır rüzgar ortada durur,
Çöl fırtınaları binlerce kum çeker kendine
Güneş gündüzün aşkı, yıldızlar gecenin
Yaşam nasıl anlatılır kalpsiz, dudaksız
Toprakta fışkıran insanların nafakası,
Gül gülüstanını terk etmezki, kalsın harmansız
Dumansız yangınların, yangındaki tutuşu
Edalar nazdır, nazlar insan durağı.