Gül Gül/üm Gül... Şiiri - Bülent Arı

GÜL GÜL/ÜM GÜL…
Gül gönlüme, güller süzülsün gülüm
Bir gecede, düşüme düştü düşün
Baksam bile, doymaz ki iki gözüm
Sensin özüm, dilimdeki tek sözüm

Gülden polen, almaya hiç kıyamam
Kırıp dalın, sensiz asla kalamam
Koklayıp da, bir köşeye atamam
Gönül bahçem, bendeki yerin gülüm

Dikeni var, sorgulamayın gülü
Gül aşkıdır, ah ettirir bülbülü
Göz görmez ki, ne gülü ne sümbülü
Gül gönlüme, güller süzülsün gülüm

Olmazsa gül, zifir-i siyah gönlüm
Gülsüz hayat, çiledir be bülbülüm
Dertli gönlüm, seninle güler yüzüm
Gül gönlüme, güller süzülsün gülüm

Gül denince, gül dudakların titrer
Gül demeyen, dilde yaban ot biter
Gül ölende, bülbül ah ile öter
Gül gönlüme, güller süzülsün gülüm

Bülbül gibi, şakısam güle konsam
Diken batsa, bülbül-i nalân olsam
Bülbül-i zar, ah etse yaralansam
Gül gönlüme, güller süzülsün gülüm

Gül kokusu, Peygamberimden gelir
Veren elin, ecrini Allah verir
Nefsin bilen, Hak Teâlâ’yı bilir
Gül gönlüme, güller süzülsün gülüm.

Bülent ARI/SİVAS