Gül Gül Sen Şiiri - Gülhan Özkara

Gül ……m gül gül
Gül gül ……
Mihneti kanatlı düldül ……
Top gibi poponu çalkala döndür
Ateşim yok ama gene de söndür
Unut sayısını öpenlerinin
Üstüne yatanın dikenlerinin
Belini kavrayıp bükenlerinin
Memelerin kirli ellerde vıcık
Üstüne yatsınlar en hoyrat gıcık
Hayran çekişlerle sarsıl pembelen
Çamur paspas gibi iyce tepelen
Dağların günahsız suyunu unut
Hayvan sırtlanları memende uyut
İşte kadında bu en zorlu boyut
Aşığını atar sevilmek batar
Yüzünü tusturur kaşını çatar
En olmadık hırtın altına yatar
Al sana bir mehil git biraz kullan
Kimi dilediysen git orda yalan
Dişiliğini sat herkesi kullan
Sonra da aleme yendim onu de
Biçareyim biçarenin elinden
Kimse anlamadı gönlün halinden
Şimdi......nun yedi dilinden
Gurbetlere düştük yaslara kaldık
Bir avuç başında sevda hederlik
Sevenini bilmez sonu kederlik
Kendin kız istenmez bu iş pederlik
Suyumuz ısındı taslara kaldık
21 Mart 2001