Gül Goncası Cennet Parçası

Uhad’dan görünen, o ne güzel şirin medine.
Şerefli melekler var, yedi kapısının önünde.

Kutlu şehrin bağrında saçılır alemlere rahmet.
Orası darûl karar, darûl hicre, darûl İslâm elbet.

Nur ikliminde sözün nutku tutulur sana feda canlar.
Heyacanlar köpürür bütün gönülleri sararda sarar.

Yine hatırladım şühedayı, yaş doldu bu gözlerim.
Hayranlıkla Uhud sevdi seni canım peygamberim.

Sensin İbrahimin, İsmailin, mübarek temiz soyu.
Sensin sevinç, sensin ümit, her sinede ömür boyu.

Yeşil Ravzan kutlu cennet bahçesi, gül goncası.
Kalbim onun sevdalısı, o cennetin bir parçası.

Sidre’yi bürüyen bürümüş artık, nurlar saçılmış.
Firdevs cennetleri, yüce Sultanı Rasûle açılmış.

Gönlümdeki derin arzular, sığmıyor kaleme.
Çorak toprak yeşerdi hayat buldu senin gelişinle.

Beni bu hasretler yaktı, varsın yaksın bu sevdalık.
Yürekler kanadı, göz çeşmesi aktı akarsa aksın artık.

Ya ilâhi! Duamı, niyazımı, yeterki sen kabul eyle.
Ya ilâhi! Sonsuz salât ve selâm olsun Hz. Rasûle.

Uhud dağı / Medine-i Münevvere 1403H.