Gül Goncası Bebeğim Şiiri - Muzaffer Köndel

Hani nerde gül goncası bebeğim,
Bir çocuk ver Tanrım gönül eğleyim.
Yıllar var ki, ben her zaman böyleyim,
Bir çocuk ver Tanrım gönül eğleyim.

Yumak yumak ellerinden tutayım,
Bir sevgiye, bin sevgi ben katayım,
Sevgi tüccarıyım canım satayım,
Bir çocuk ver Tanrım gönül eğleyim.

Saçı bukle bukle dudaklar kiraz,
Annesi çok güzel benzesin biraz,
Hem keman öğrensin çalsın ud, ney, saz,
Bir çocuk ver Tanrım gönül eğleyim.

Şu yalan dünyaya gelsin misafir,
İster altın olsun, isterse safir,
Nasıl yaktın beni a nasıl kafir!
Bir çocuk ver Tanrım gönül eğleyim.

Irmak ırmak özlem akar kanıma,
Bir görseydim koşar adım yanıma,
Canım kurban olsun yaradanıma,
Bir çocuk ver Tanrım gönül eğleyim.