Gül Goncası Şiiri - Nurullah Muslu

Merhaba gül goncası.
Dün kır gezisinde bir çiçek gördüm.
Endamına dokusuna,
baş döndüren kokusuna,
mest oldum…
Kır çiçeklerine onu sordum.
Gül karışımı, çiçek özlerinden,
Bilinmeyen pek çok gizlerinden bahsettiler.
Oysa ben büyülenmiştim…
Onun, hayranı, meftunu, maşuku olmuş,
hücrelerime kadar dolmuştum…
İsmini sordum, gülün hası dediler.
Sanki o has gülün, sürgünlerini, bağbanıma diktiler,
Gül çiçeğin kokusunu, derin, derin, içime çektim.
Bütün güzelliklerini, yüreğime hapsettim…
Ey benim aşkım, sevgili sultanım.
Gerek senin bana olan duyguların,
Gerekse benim senin için hissettiklerim,
Gerçekten bir aşkın, sevdanın doğumu değil mli?
Senin ufuklar da, gökkuşağında renk, renk aradığın.
Benim, mehtaplı gecelerde,
yıldızlarla dolunaya daldığım,
Ay dedeye sorduğum, nedir sence..?
Aşkı ilahiden başka…
İkimizin de gerçekten sevdiği, kim?
Tabi ki aşkın gerçek sahibi Allah…
Ben senin cemalinde, Ona, O, en yüceye aşığım…
O halde ben Allah’ımı..!
Onun aşkını sevmeye, devam edeceğim…
Ve diyorum ki..! Seni seviyorum eyyy Gül goncası..!