Gül Goncası Şiiri - Yılmaz Ökçin

Akşamın zifiri karanlığında
Yanan bir mum gibi eriyeceğim
Nemli gözlerimin ıslaklığında
uslanmaz gönlümü sürüyeceğim
Resmini çizmişim ben hayalimle
Kararmış dünyama kara kalemle
Acı çektirerek öldürsen bile
Mahşere hayalin götüreceğim
İçsemde eksilmez artar efkârım
Lale kırmızımsın papatya sarım
Artık sensiz geçmez yazım baharım
Gitsende yolunu bekleyeceğim
Acırım bir ömre uğran vermezsem
Okuyup ven seni sırran ermezsem
Gönlünü fet edip kalben girmezsem
Lekesiz aşkımı gizleyeceğim
Unutulsam bile özleyeceğm
Yılmazı zannetme gönül avcısı
Izdırap çekenin vardır acısı
Lokmansız yaranın artan sancısı
Mezarda bitermiş bekleyeceğim
Açmadan solamaz bir gül goncası
Zambaksın leylaksın koklayacağım
Ömrümüz geçiyor ağlaya güle
Kaç mevsim yalvardım vefasız güle
Çektirme yazıktır çile bülbüle
İstesemde diyemem git güle güle
Nerye gitsen seni izleyeceğim

(Erzurum1986)